Staffordshire Bull Terrier

De Galliërs, die een grote voorliefde hadden voor hun oorlogshonden, maakten bij hun krijgstochten graag gebruik van hun dappere honden. Toen Gallië werd onderworpen aan de Romeinen, werden de honden als oorlogsbuit afgestaan. In Groot-Brittannië kende men sinds de periode van de Kelten de Mastiff. Er waren verschillende typen Mastiffs, grote en kleine…..

 In de tijd van Henry VIII kende men de kleinere Mastiff wel als “band-dogge” of “ban dogge”ofwel slachtershond. Uit deze honden ontwikkelde zich de Bulldog. Deze was echter veel minder grof en zwaar dan de moderne Bulldog. Hij stond bekend om zijn moedige en vastberaden karakter.

 Bulldog
De Bulldog had als taak de stier in bedwang te houden. Ook werden honden vaak losgelaten op de stier voordat deze geslacht werd, omdat men dacht dat het vlees smakelijker werd als de stier voor zijn leven had moeten vechten. 
De Bulldog werd ook ingezet bij het bullbaiten, een volksvermaak waarbij de eigenaar van de stier van stad naar stad trok om zijn stier tegen de plaatselijke honden te laten vechten. Ook moesten de honden het soms opnemen tegen een beer. Dit soort gevechten was een grote gebeurtenis in stad of dorp, vaak tegelijk met de kermis, waar veel mensen op afkwamen. Een wekelijks terugkerend vermaak waren de hanen-, ratten- en hondengevechten, die immers gemakkelijk te realiseren waren.Voor het vechten tegen stieren gebruikte men aanvankelijk de grote Old English Mastiff. Deze honden werden echter te traag en log bevonden voor deze bloedsport. Men ging ertoe over speciaal honden honden te fokken die voor de bloedsporten geschikt waren. Men had hiervoor strijdlustige, moedige honden nodig, die snel en beweeglijk waren, maar wel de vasthoudendheid en volharding bezaten van de Mastiff.

 Bull-and-Terrier
Om de benodigde behendigheid en souplesse in de vechthonden te verkrijgen, ging men over tot het inbrengen van Terrierbloed. Dit soort kruisingen noemde men toen B ull-and-Terrier.
De Staffordshire Bull Terrier stamt af van de Bull-and-Terrier die aan het begin van de negentiende eeuw voorkwam in het Engelse district Staffordshire. De Bull-and-Terrier was een kruisingsproduct van Buldgo en verscheidene Terriersoorten. Waarschijnlijk waren dit de Old English Black and Tan Terrier, de White English Terrier en Foxterrier.Aanvankelijk was er nog geen eenduidigheid in type. Er kwamen zware honden voor van meer dan twintig kilo, die meer op de Bulldog leken en lichtere honden van het Terriertype, die slechts tussen de vijf en tien kilo wogen. Hertog van Hamilton kan worden beschouwd als de stamvader van deze nieuwe, snelle en behendige vechthond. Rond 1770 hield hij zich bezig met de fokkerij van vechthonden. Zijn honden waren in de wijde omtrek bekend en geliefd en hij zorgde ervoor dat deze honden ook bij de adel geliefd werden. De hedendaagse Staffordshire Bull Terrier lijkt in uiterlijk nog sterk op de honden die door hertog van Hamilton werden gefokt. Het waren dan ook zijn honden die aan de wieg hebben gestaan van het ras zoals het zich verder zou ontwikkelen.

 Blue Paul
De Schotse variant van de Bull-and-Terrier was de Blue Paul Terrier, die in het gebied van Kirkintilloch (bij Glasgow) bekendheid genoot door zijn vechtlust en uitgesproken moed. Hij had zich ontwikkeld uit de Irish Blue (wat later de Kerry Blue Terrier zou worden) en een witte hond uit de lijnen van de hertog van Hamilton.
Uit de Blue Paul hebben zich in ieder geval de Pitbull Terrier en de American Staffordshire Terrier ontwikkeld en wellicht ook de Staffordshire Bull Terrier.De fokkers streefden naar een bijzonder moedige hond, die een doelbewuste hardnekkigheid en uithoudingsvermogen had bij het bullbaiten en de andere “bloody sports” waarvoor hij gebruikt werd. Verder moest hij de scherpte, beweeglijkheid en intelligentie bezitten die een hond nodig heeft bij het confronteren van vos, das otter of een andere geduchte tegenstander. Van de Bulldog erfde de Bull-and-Terrier zijn uitgesproken vriendelijkheid en aanhankelijkheid ten aanzien van mensen.

 Pit
De plek waar de Bull-and-Terrier zich moest bewijzen, was de pit. Dit was een soort arena waarin de hond het moest opnemen tegen andere dieren.
Dit konden ratten zijn, maar ook andere honden, of apen. Er werden weddenschappen afgesloten over de te verwachten winnaar en er ging veel geld in om. Er werd specifiek gefokt voor de verschillende “bloedsporten”. Voor het doodbijten van ratten fokte men verhoudingsgewijs meer Terrier in. Om zoveel mogelijk ratten te doden in zo kort mogelijke tijd was het zaak dat de hond iedere afzonderlijke rat met één snelle beet doodde en hem niet ging dood schudden alvorens de volgende rat te nemen. Bij de gevechten met andere honden was het zich vastbijten en schudden wel een beproefde methode om de tegenstander zoveel mogelijk te beschadigen.
Men trainde de honden hiervoor op het verkrijgen van sterke nekspieren en ook de rug moest krachtig zijn. In 1835 werd met de “Human Acts’-wet een verbod ingesteld op de bloedsporten, waarna het bullbaiten uitstierf. De hondengevechten werden echter illegaal voortgezet in achterkamertjes van kroegen. Men ging zich vanaf dat moment dus meer toeleggen op het fokken van honden die juist in dit type gevecht het beste uit de verf kwamen.

 Wit
 De heer James Hinks fokte tussen 1850 en 1860 in Birmingham een wit type hond die hij bij de Kennel Club liet inschrijven als “Bull Terrier”. Hij wilde een ras creeëren dat zowel in de pit als in de tentoonstellingsring hoge ogen kon gooien. Hij fokte andere rassen in, in welk verband ook de Dalmatische Hond wordt genoemd.
Hij is de grondlegeer geweest van de ontwikkeling van de Bullterrier als ras. Omdat hij deze naam claimde voor zijn witte honden, konden de vechthonden in de pit niet langer zo genoemd worden zonder dat daarover verwarring zou ontstaan.

 Erkenning
In de Midlands noemde men de honden in de pit Staffordshire Bull Terriers. In deze regio waren de bloodsports erg populair. Vooral mijnwerkers, metaalarbeiders en wevers waren fanatieke gokkers bij de hondengevechten.Voordat de erkenning van het ras door de Kennel Club een feit was, bestonden drie typen in de “Black Country” .
Het eerste type was het Cradley type, tweede het Warlaston type en het derde het Walsall type. De Cradley was kort en rond, en had een gedrongen postuur, de Warlaston was laaggesteld en licht van gewicht. Hij had het silhouet van een Terrier. De Walsall was eveneens van het Terriertype, maar was normaalbenig. De drie typen werden door elkaar gebruikt voor de fokkerij en onderling gekruist. Het uiterlijk van de hond was ondergeschikt aan zijn prestaties in de pit. Succesvolle reuen werden ongeacht hun uiterlijk, gebruikt als dekreu. 
Het uiterlijk kreeg pas meer belang toen men de honden ging showen. In 1930 probeerde de overheid de laatste plekken waar illegale hondengevechten plaatsvonden te ontruimen. In dezelfde periode besloten enkele liefhebers van de Staffordshire Bull Terrier om een vereniging op te richten, een standaard op te stellen en een poging te wagen om het ras erkend te krijgen door de Engelse Kennel Club. Veel oudgedienden zagen er geen heil in om deze stoere vechthonden uit te gaan brengen op hondententoonstellingen. Toch kwam er steeds meer interesse om het ras op shows te tonen aan het publiek. Op 25 mei 1935 werd de “Staffordshire BulL Terrier Club” opgericht en de eerste standaard aangenomen. In hetzelfde jaar volgde de erkenning door de Engelse Kennel Club. 

Type 
Het ligt voor de hand dat de mensen die hun hond gingen showen, hun eigen type gingen profileren. Het was het Cradley type dat aanvankelijk vooral geshowd werd. Het was dan ook dit type dat tot norm verheven werd en waarvan de raspunten werden vastgelegd. Er ontstond een duidelijke breuk tussen de vechthonden die ondergronds nog in de pit uitkwamen en de showhonden.

 Nederland
De Staffordshire Bull Terrier kwam aan het eind van de jaren zestig naar ons land. Arie van Herpen en Nicolai Grishkov lieten ons kennismaken met de “nieuwe” ras. De eerste honden, die beide uit Groot-Brittannië geïmporteerd werden, waren Martyrs Dutch Joe en Seveoaks Slenkge. Deze honden werden aan elkaar gepaard en zorgden voor het eerste in Nederland gefokte nest. Een van de twee pups uit deze combinatie, Melmar’s Admiral Avalanche, werd Nederlands en Internationaal Kampioen. In 1975 werd de Staffordshire Bull Terrier Club Nederland opgericht. 

Karakter
Veel mensen denken dat een hond die oorspronkelijk als vechthond is gebruikt van nature agressief zal zijn. Wat men daarbij uit het oog verliest, is dat men ook bij de authentieke vechthonden agressie naar mensen toe absoluut niet tolereerde. Met honden die zich tegen mensen keerden, had men geen compassie.

Die werden gedood en konden hun genetisch materiaal niet doorgeven. Zo heeft men vanaf de vroegste tijd geselecteerd op sociaal en vriendelijk gedrag naar mensen. De Staffordshire Bull Terrier is sterk gericht op mensen. Hij is een echt “contacthond”. Hij moet deel kunnen uitmaken van de mensenroedel waarin hij leeft om zich volledig te kunnen ontwikkelen. Hij is ongeschikt voor een leven als kennelhond. Zijn gerichtheid op mensen is een eigenschap die hem zeer geschikt maakt als therapiehond. Voor dit doel wordt hij dan ook wel gebruikt. Hij is niet eenkennig en kan ook niet waaks genoemd worden. Hij is gek op mensen en zal een inbreker waarschijnlijk zijn balletje komen brengen, omdat hij denkt: “Hé, ek, die komt met me spelen!”. Het is verstandig hem te leren bij binnenkomst van bezoek even in zijn bench of mand te gaan. Zijn begroeting van uw bezoek kan zo enthousiast zijn dat hij sommige mensen in zijn onstuimigheid wellicht wat afschrikt.

 Hard én gevoelig

De Staffordshire Bull Terrier is hard voor zichzelf. Hij kan grote pijn verdragen zonder dit te laten merken. Ten opzichte van zijn baas is hij echter heel gevoelig en zacht. Hij reageert sterk op de stemmingen van zijn baas en vindt het erg vervelend als die op hem moppert. Het is voor hem een grote straf als hij wordt genegeerd of buitengesloten van de activiteiten van zijn menselijke huisgenoten. De opvoeding van de Stafford kan het best vriendelijk, maar consequent zijn. Hij zal doorgaans graag naar u luisteren als hij weet wat de bedoeling is u duidelijk bent in uw boodschap. De gevoeligheid van de Stafford maakt een goede socialisatie extra belangrijk, om te voorkomen dat hij zenuwachtig of angstig gedrag gaat vertonen.

Het is goed om te weten dat er wel verschil in karakters in de verschillende lijnen zit. Er zijn honden die van nature volgzaam en rustig zijn, zoals de bekende reu Gentleman Jim was. Dit type is vrij gevoelig van aard. Er zijn echter ook rauwdouwers bij, die stuiterend door het leven gaan. Deze laatste groep heeft een hardere aanpak nodig en heel duidelijke leiding. Honden van dit type lijken meer op de bekende Stafford “Bomber”, die zijn naam eer aandeed.

Een Stafford is vrolijk, speels en actief, en vindt het fijn als hij sportief bezig kan zijn met zijn baas. Hij is intelligent en leergierig, en hij wil graag werken voor zijn baas. Naar kinderen toe is hij doorgaans geduldig en lief. Hij vindt het heerlijk om te ravotten met (grotere) kinderen. Maar hoe lief de Stafford ook is, het blijft uiterst belangrijk dat u de omgang tussen kind en hond zelf heel goed in de gaten houdt. Zo kunt u er zorg voor dragen dat uitsluitend positieve ervaringen met elkaar opdoen. Laat kind en hond dus nooit alleen in een ruimte. Alleen als u actief toezicht houdt op hun omgang, kunt u er zeker van zijn dat zij elkaar leren waarderen.

 Andere dieren
In het verleden stond de Staffordshire Bull Terrier bekend om zijn onverdraagzaamheid naar andere honden. Gezien het oorspronkelijke werk van deze honden in de pit was dat geen vreemde eigenschap. Tegenwoordig geeft de Stafford veel minder problemen naar andere honden. Een goede socialisatie en opvoeding zijn hierin natuurlijk wel essentieel, maar dat geldt voor ieder hondenras. Waar men wel rekening mee moet houden, is dat de Stafford een bijzonder sterke hond is.

Als hij door een andere hond Geprovoceerd wordt en hij gaat wel vechten, is hij meestal teveel partij voor de hond die het gevecht uitlokte. Veel mensen denken bij het zien vaan een Stafford bovendien direct aan “zo’n gevaarlijke Pitbull” waarmee uw hond direct al verdacht is. Niet zelden krijgt de Stafford dan ook de schuld van een gevecht, ook als hij dit niet zelf begon. Daarbij komt dat het wel zo is dat als de Stafford in een gevecht eenmaal de victorie geproefd heeft, hij vanaf dat moment sneller tot een gevecht te verleiden is. En als hij vecht, dan kent hij geen overgave. Hij zou zich liever doodvechten dan bakzeil halen. Een Stafford kan doorgaans goed samenleven met een andere hond. Het is normaal gesproken geen probleem om twee Staffords te houden, zeker niet als u een reu en een teef kiest. Twee teven gaat vaak ook goed samen, maar twee reuen loopt bijna altijd op vechten uit. Het is dan ook niet verstandig om twee reuen samen te houden. Ze zullen namelijk graag spelletjes met elkaar spelen om hun krachten te toetsen. Deze spelletjes lopen gemakkelijk uit de hand, zodat het “menens” wordt.

 Sportief

De Staffordshire Bull Terrier is een actieve hond. Het is verstandig om ervoor te zorgen dat hij zijn energie op een geoorloofde manier kwijt kan, om te voorkomen dat hij ongewenst gedrag gaat vertonen. Hij heeft veel beweging nodig, het liefst onaangelijnd. Dit is echter niet altijd veilig of toegestaan. U moet hem immers toch goed in de gaten houden met andere honden en daarbij komt dat hij ook behoorlijk wat jachtpassie kan hebben. In het geval u hem niet veilig los kunt laten lopen, kan fietsen uitkomst brengen. Een volwassen Stafford kan prima naast de fiets lopen. Hondersporten die bijzonder geschikt zijn voor de Stafford, zijn agility of flyball. Ook het examen Uithoudingsvermogen (U.V.) is een goede beproeving voor hem. De meeste Stafford houden niet van water. Wanneer u het leuk vindt dat uw hond kan zwemmen, zult u hem dit wel stap voor stap moeten leren.

Gezondheid en verzorging

Een erfelijke aandoening die voorkomt binnen het ras, is )L2-HGA (L2- Hydroxyglutaric Aciduria), dit is een stofwisselingsziekte. Verder komen heupdysplasie, elleboogdysplasie en patella luxatie voor, evenals oogafwijkingen zoals distichiasis, cataract, cherry eye, ectropion en entropion.
Ook heeft het ras een predispositie voor demodex.

De vachtverzorging van de Staffordshire Bull Terrier is niet veelomvattend. Als u hem regelmatig borstelt met een rubberen handschoen, haalt u het dode haar uit zijn vacht en zorgt u ervoor dat hij er glanzend en gezond blijft uitzien.