De Staffordshire Bull Terrier is ontstaan uit kruisingen tussen Bulldogs en Terriers. De Terriers die hiervoor waarschijnlijk zijn gebruikt zijn de Foxterrier, de Old English Terrier en de Black and Tan Terrier.

 

Staffordshire Bull Terrier: Gezinshond met gebruiksaanwijzing. 

 

 De Bulldog van destijds was een heel andere hond dan de moderne. Hij was veel minder grof en zwaar van bouw en stond hoper op de benen. Hij stond bekend om zijn vastberaden en moedig karakter. Hij werd gebruikt bij ‘bullbaiting’, waarbij men de hond losliet op een stier. Men dacht in die tijd dat het stierenlees lekkerder zou smaken als het dier in een stressvolle situatie werd gebracht waarbij hij voor zijn leven moest vechten, alvorens hij gedood werd…

VERBODEN

In 1835 werd het in Engeland verboden om wedstrijden te organiseren waar honden tegen honden of andere dieren werden opgehitst. De mensen die voorheen honden honden hadden gefokt voor gevechten tegen de stier of beer, begonnen zich nu te richten op het fokken van honden die geschikt waren voor de hondengevechten, omdat het gemakkelijker was om met deze tak ondergronds verder te gaan. Het waren vooral de mijnwerkers in Staffordshire die hierin een belangrijke rol hebben gespeeld.

Aanvakelijk zette men de Bulldog ook in bij de hondengevechten. De Bulldog had echter de gewoonte zich in zijn opponent vast te bijten en vervolgens niet meer los te laten. Dit maakte het minder spectaculair om naar te kijken. Men zag liever honden zoals Terriers die hun tegenstander hen en weer schudden. De honden die uit deze Bulldog-Terrier kruisingen ontstonden noemde men gewoonlijk ‘Bull Terriers’, maar ook wel ‘Bull and Terrier’, ‘Bull Dog Terrier’, ‘Bull and Terrier Dog’ en ‘Half and Half’.

 TYPE

Aanvankelijk was er geen eenvormigheid van type. Het enige uitgangspunt dat men hanteerde bij de fokkerij was dat de hond moest beschikken over ‘gameness’, karaktereigenschappen als gehardheid en onverzettelijkheid die zo noodzakelijk waren bij de hondengevechten. Er waren grove, zware types bij van wel 60 Engelse pounds en lichte, wendbare honden die slechts 25 pounds worden. Iedereen fokte wat hij nodig had en het was afhankelijk van het soort gevecht waar men de hond voor wilde inzetten, die bepaalde wat voor type hond men nodig had. Men fokte de ‘Bull Terrier’voor stieren- en berengevechten, maar de honden werden ook ingezet tegen dassen, hanen, ratten en andere honden. Men zag bij deze honden graag een ondervoorbeet omdat de hond daardoor een stevigere grip op zijn tegenstanders kreeg. Waarschijnlijk is het lichtere type van deze honden de voorvader van de Staffordshire Bull Terrier.

 HERTOG VAN HAMILTON

De man die als grondlegger wordt beschouwd van de Staffordshire Bull Terrier is de Hertog van Hamilton. Rond 1770 hield hij zich bezig met het fokken van vechthonden en hij ontwikkelde een eigen type naar zijn smaak. Zijn honden werden alom geroemd en stond bekend om hun moede en doorzettingsvermogen. Bekende namen van hondne uit zijn kennel zijn Billy, Child, Tyger en Wasp. Er zijn schilderijen waarop deze honden staan afgebeeld en de gelijkenis met de moderne Staffordshire Bull Terrier is treffend. Zijn bemoeienis met dit ytpe hond zorgde voor een groeiende belangstelling van de adel voor deze honden. Van Koning George IV is bekend dat hij bevriend was met de hertog en ook hij zou enkele van dienst honden in zijn bezit hebben gehad. Uit een kruising van een witte hond uit de kennel van hertog van Hamilton met een Irish Blue (tegenwoordig Kerry Blue geheten) werd Blue Paul geobren. Dit was zo’n geweldige vechthond dat een herbergier, de heer Show van de Beehive Inn, verder is gaan fokken om dit type hond als ras op de kaart te zetten. Er is helaas weinig documentatie over deze honden te vinden, maar zij zouden een aandeel hebben gehad in het ontstaan van de Stafforshire Bull Terrier, evenals die van de American Staffordshire Terrier en de Pit Bull Terrier. Aan het begin van de twintigste eeuw kwam de Blue Paul voor in Schotland en waarschijnlijk ook in Ierland.           

In ’t Kort

 

De Staffordshire Bull Terrier is een gezond ras dat geen ernstige erfelijke afwijkingen kent. Oorspronkelijk werd hij gefokt voor dieronterende ‘sporten’ als bullbaiting en bearbaiting, waarbij de honden werden opgehitst tegen stieren en beren die zij in een arena, de ‘pit’ genoemd, moesten bevechten. De moderne Staffordshire Bull Terrier heeft nog steeds de legendarische moed van zijn voorouders. Misschien zou men bij een hond met een dergelijk verleden verwachten dat het ras kampt met agressie, maar het tegendeel is waar. De Staffordshire Bull Terrier is een enorm aankelijke, lieve hond die in een gezien uitstekend tot zijn recht komt. Hij is speels en vrolijk, en een trouwe, gehoorzame, kameraad.

 

HONDENGEVECHTEN

De hondengevechten – evenals de gevechten tegen ratten, hanen, apen en andere kleinere dieren – werden beslecht in een ruimte van vier bij vijf meter die met houten schotten was afgezet. Men noemde dit de ‘pit’. Het publiek stond daaromheen. Het gewicht van de hond bepaalde wie zijn tegenstander zou zijn en de honden werden in de pit gewogen. Hun gewicht mocht niet meer dan een pond verschillen van het vastgestelde gewicht. Was het verschil groter, dan werd de desbetreffende hond gediskwalificeerd.

Bij aanvang van de wedstrijd stelden de begeleiders zich met hun hond op in twee tegenover elkaar liggende hoeken van de pit. De scheidsrechter had met het tossen van een munt bepaald welke hond de aanval in de eerste rond mocht inzetten. Op zijn aanwijzing werd de aanvallende hond losgelaten. In het midden van de pit was een lijn (de ‘scratch’) getrokken.

De verdedigende hond mocht pas worden losgelaten op het momen dat de aanvaller die lijn was gepasseerd. Tijdens de wedstrijd mochten de begeleiders niet in de pit blijven staan, maar moesten zijn daarbuiten tussen het publiek hun hond aanmoedigen. Een wedstrijd tussen twee honden kon wel oplopen tot twee uur. Waanneer de honden het gevecht staakten, was dat het einde van een ronde en mochten de begeleiders ze pakken. Tussen twee rondes werd er een korte pauze ingelast waarin de honden even konden bijkomen en hun begeleiders eventuele wonden konden verzorgen. Verliezer was die hond die niet meer over lijn wilde gaan op het moment dat het zijn beurt was om aan te vallen. Dit werd tot in het extreme doorgevoerd. Zo kon het gebeuren dat een hond zijn tegenstander had gedood. Zou de gedode hond eigenlijk bij de volgende ronde aan de beurt zijn geweest om aan te vallen, dan was er geen probleem en won de overlevende. Maar was de hond die de ander had gedood aan de beurt om als eerste over de ‘scratch’ te gaan en weigerde hij dit, dan kon het gebeuren dat overleden hond de wedstrijd won.                       

 WIT

Het was James Hinks uit Birmingham die de factor wit in het ras heeft gebracht. Hij experimenteerde in de periode tussen 1850 en 1860 met kruisingen tussen Bulldogs en Old English White Terriers in een poging een witte hond van het vechthondentype te fokken die niet alleen uitstekend werk verrichte in de ‘pit’, maar bovendien een lust voor het oog was. Deze honden moesten ook op tentoonstellingen hoge ogen kunnen gooien. Hij is daarmee de grondlegger geweest voor het ontstaan van de Bullterrier als ras. De honden die aanvakelijk ‘Bull Terrier’ werden genoemd, stonden in de regio van Londen bekend als ‘Brindle Bull’ en in de Midlands als ‘Staffordshire Bull Terrier’.

AMERIKA

In de tijd tussen 1845 en 1920 vertrokken veel mensen naar de Nieuwe Wereld. Veel arme Ieren en Engelsen die in hun eigen land geen zicht hadden op een beetje toekomst, hoopten die in Amerika wel op te kunnen bouwen. Deze emigranten namen naast hun schamele bezittingen vaak ook hun hond mee naar hun nieuwe thuisland. Al snel waren de hondengevechten daar een populair tijdverdrijf, waarmee veel geld gemoeid was. Zoals veel in Amerika, moesten de hondn daar groter zijn dan de Engelse variant. Men had diverse namen voor deze honden, zoals Pit Dog, Pit Bull Terrier, American Bull Terrier en Yankee Terrier. Pas in 1972 kregen deze honden hun huidge naam, de American Staffordshire Terrier, die ook vandaag de dag nog groter is en zwaarder van bouw dan zijn Engelse broer. De Staffordshire Bull Terrier en American Staffordhsire Terrier stammen dus af van dezelfde voorouders en hebben zich daarna apart ontwikkeld tot afzonderlijke rassen. Ook de Boston Terrier en de Bullterrier delen een gemeenschappelijk verleden met de Stafford.

 ERKENNING

Aanvankelijk bestonden er drie typen in het Engelse Black Country. Men onderscheidde het Cradley, het Warlaston en het Walsall type. Het Cradley type was een gedrongen hond, die tonvormig en kort was. De andere twee typen waren veel lichter van bouw en van het Terriertype. De Warlaston stond laag op zijn benen; het Walsalltype was hoogbenig. Na het verbod op de hondengevechten verdween deze barbaarse sport ondergronds. Hierdoor was de belangstelling voor het ras minder groot en raakte het wat in de vergetelheid. Rond 1935 kwam er een opleving in de bekendheid van de Stafford en werd het ras opnieuw populair. In deze periode interesseerden enekel liefhebbers van het ras zich voor het exterieur van de hond, in plaats van het vechtvermogen. Zij organiseerden een tentoonstelling en aan de hand van de honden die daar geshowd werden, stelde men de raspunten op. In 1935 erkende de Engelse Kennelclub het ras. Van de drie types die bestonden werd het Cradley-type verheven tot norm, tot grote teleurstelling van de aanhangers van de andere typen. Er kwam daarmee een duidelijk breuk tussen de honden die in de ‘pit’ gebruikt werden en de tentoonstellingshonden.

 KOOP NOOIT een Staffordshire Bull Terrier zonder FCI-stamboom!

 PITBULLBESLUIT
Wanneer u de aanschaf van een Staffordshire Bull Terrier overweegt, is het essentieel dat u een hond koopt die een FCI –stamboom heeft. Zonder die stamboom valt een Stafford namelijk onder de Regeling Agressieve dieren (R.A.D.), die ook wel bekend staat het ‘pitbullbesluit’. Honden die hier onder vallen mag u alleen in uw bezit hebben als ze bij het in werking treden van dit besluit (1993) werden geregistreerd. Als de geregistreerde honden werden toen gecastreerd en gesteriliseerd en mogen alleen nog aangelijnd en gemuilkorfd op openbaar terrein komen. Wanneer u dus nu een stamboomloze Staffordshire-pup koopt, bent u in overtreden. Wanneer u namelijk met stamboomloze Stafford wordt aangehouden, kan deze in beslag genomen worden en zal hij worden afgemaakt. U krijgt daar bovendien nog een boete bovenop!

 NEDERLAND

Aan het eind van de jaren zestig kwamen de eerste twee Staffordshire Bull Terriers naar ons land. Het waren de reu Martyrs Dutch Joe, die door Nicolai Grishkov uit Engeland werd geïmporteerd, en de teef Sevenoaks Slenkge, die door Arie van Herpen eveneens uit Engeland werd gehaald. Deze honden werden aan elkaar gepaard en er werden twee pups uit deze combinatie geboren. In 1975 richtte men de Staffordshire Bull Terrier Club Nederland op. In de loop der jaren hebben zich in ons land twee typen ontwikkeld. Het ‘bully’type is een wat compactere, zwaardere hond, terwijl het “terrier’type atletischer van bouw is.

SOCIAAL

Hoewel de Staffordshire Bull Terrier aanvankelijk een vechthond was, werd agressie tegen mensen vanaf het eerste begin pertinent niet geaccepteerd. Er is dus altijd geselecteerd op honden die zich naar mensen toe sociaal gedroegen. Dat is ook aan de moderne Stafford nog goed te zien. Hij is een echte gezelligheidshond die het liefst dicht bij zijn mensen is. Het liefst zou hij in zijn baas kruipen, als hij de kans ziet. Hij is niet eenkennig en bepaald niet waaks te noemen. Hij vindt het veel te gezellig als er mensen over de vloer komen en denkt al snel dat iedereen speciaal komt om met hem te spelen. De Stafford kan zo onstuiming en enthousiast zijn bij de komst van bezoek, dat een benchtraining verstandig is. U kunt uw hond leren om rustig naar zijn kamerkenneltje te gaan als het bezoek binnenkomst. Ook met andere dieren kan de Stafford goed samen gehouden worden, al moet daarbij wel de aantekening gemaakt worden dat een goede socialisatie essentieel is. Reuen onderling kunnen nogal eens onverdraagzaam zijn. Daar komt nog bij dat de Stafford door zijn uiterlijke kenmerken door andere hondeneigenaren al snel de zwarte piet toegespeeld krijgt als hij bij een vechtpartij betrokken raak. Immer, zo’n ‘pitbull’is toch niet te vertrouwen en zal het gevecht wel begonnen zijn…                                                                                                        

HARD

De Staffordshire Bull Terrier is behoorlijk hard voor zichzelf en heeft een enorm hoge pijngrens. In zijn oorspronkelijke functie als vechthond mocht pijn geen reden zijn om te stoppen met vechten en ook de moderne Stafford toont een opvallende onverschilligheid ten aanzien van pijn. Hij zal zich in een gevecht dan ook niet gewonnen geven, al dreigt hij het onderspit te delven. Toch is het niet zo dat hij vechtlustig is, in die zin dat hij snel een gevecht begint. Het blijft echter altijd een punt van aandacht bij dit ras dat hij beresterk is en een beducht tegenstander als hij een gevecht terechtkomt. Het is dus uiterest belangrijk om te vookomen dat hij met andere honden in gevecht raakt. Een Stafford-eigenaar zal hier altijd alert op moeten zijn. De hond los laten lopen en spelen met andere honden is lang niet alle gevallen aan te raden. Het kan heel lang goed gaan, maar als de Stafford ooit in gevecht raakt met een andere hond kan dat het einde betekenen van zijn sociale gedrag ten aanzien van andere honden. Wanneer u meerder honden in huiswilt houden, moet u er alert op zijn dat een Staffordshire Bull Terrier reu geen andere reu in zijn territorium duldt. Het maakt dan niet uit of de andere reu ook een Stafford is of een hond van een ander ras. Het is dan ook onverstandig om twee reuen te houden. Teven zijn veel verdraagzamer en kunnen wel samen gehouden worden.

GEZIN

De Stafford is een echte gezinshond die graag in het gezelschap van zijn mensen verkeert. Ook met kinderen kan hij het goed vinden en hij is een enthousiaste kameraad, die altijd wel te porren is voor een spelletje. Wel moet daarbij worden opgemerkt dat het essentieel is dat u als opvoeder en hondeneigenaar ervoor zorgt dat kind en hond veilig kunnen samenleven. Dat geldt voor ieder hondenras en moet niet onderschat worden. Zeker kleine kinderen hebben de neiging een hond te overprikkelen door hem door het hele huis achterna te kruipen of lopen. U moet uw kind echter leren dat het de hond met rust moet laten als deze ligt te slapen of eet.

Eigenlijk moet het kind nooit naar de hond toe gaan, maar moet het de hond bij zich roepen als het iets van hem wil. Bovendien kunt u alleen als u er zelf bij bent aan uw kind leren hoe hij de hond op een prettige manier aanraakt dus zonder hem te knijpen of aan oren te trekken. Wanneer uw kind wat ouder wordt en er vriendjes over de vloer komen, moet u er attent op zijn dat uw hond het ravotten van de kinderen iets serieuzer kan opvatten dan bedoel, zodat hij ‘zijn’kind te hulp schiet. Het is dan verstandiger de hond even apart te zetten, zodat hij zich niet met het spel van de kinderen kan bemoeien. Een ander punt van overweging is dat de Stafford een enorm sterke hond is. Het is dus nooit verantwoord hem door een king uit te laten, omdat deze hem eenvoudigweg niet de baas kan.

GEVOELIG

Opvallend kenmerk van de Stafford is zijn aanhankelijke karakter en gevoeligheid voor harde woorden. Dit staat in sterk contrast met zijn hardheid ten aanzien van fysieke pijn. Met woorden kunt u de Stafford namelijk wél erg veel pijn doen. De stafford leeft in totale aanbidding van zijn baas en diens gezin. Hij vindt het verschikkelijk als hij daarvan uitgesloten wordt. Het is erg belangrijk dat u uw Stafford zeer consequent opvoedt, zonder daarbij hard te zijn. Wanneer u hem duidelijk maakt wat u van hem verwacht, en zorgt dat deze regels altijd geldig zijn, zal uw Stafford daar graag gehoor aan geven, wan thij is van nature een gehoorzame hond. Zijn de regels voor hem echter niet duidelijk, omdat hij de ene dag wel en de andere dan niet op de bank mag., dan kunt u hem onzeker maken op de momenten dat u hem hiervoor bestraft. Dit kan resulteren in angstig en nerveus gedrag.

Deze gevoelige kant van de Stafford maken een goede socialisatie extra belangrijk.

Wanneer u hem duidelijk maakt wat u van hem verwacht, en zorgt dat deze regels altijd geldig zijn, zal uw Stafford daar graag gehoor aan geven, want hij is van nature een gehoorzame hond. Zijn de regels voor hum echter niet duidelijk, omdat hij de ene dag wel en de andere dag niet op de bank mag, dan kunt u hem onzeker maken opde momenten dat u hem hiervoor bestraft. Dit kan resulteren in angstig en nerveus gedrag.

Deze gevoelige kant van de Stafford maken een goede socialisatie extra belangrijk. Wanneer u gaat kijken bij een nestje, moet u er op letten hoe de hondjes gehouden worden. Als ze achteraf in een schuur liggen, kunnen ze nooit de juiste basis hebben meegekregen die voor hen zo essentieel is. Het is belangrijk dat de pups in huis liggen , zodat ze goede start hebben met veel cotnat met mensen en alles geluiden van een huishouden.